Bismillahir-Rəhmanir-Rəhim

Həzrət Peyğəmbər (s)-in İmam Hüseyn (ə)-a ağlaması

قال رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم : يَا فَاطِمَةُ كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِيمِ الْجَنَّة .

"Peyğəmbər (s) buyurub: Ey Fatimə (s)! Qiyamət günü, Hüseyn (ə)-ın əzasında ağlayan gözlərdən başqa, bütün gözlər ağlayacaq. O gözlərin sahibi sevincdən güləcək və behişt nemətləri ilə müjdələnəcək.”

"Biharul-ənvar", 44-cü cild, səh: 293.

Əzadarlıq və ağlamaq yaranış qanunlarındandır

İnsan vücudunda olan İlahi qanunlardan biri də ruhi və psixoloji reaksiyadır. Belə ki, insan sevindirici və ya kədərləndirici hadisələrlə qarşılaşdığı zaman özünü biruzə verir. Bu insanın varlığında var və fitridir. Əgər insan gözləmədiyi bu və ya digər xəbəri eşitsə və ya onunla üzləşsə onun daxili hissləri təhrik olunur və onda hadisəyə uyğun reaksiya baş verir.

Bu hal acı hadisələr, yəni müsibət və əziyyətlərdə insanın reaksiyası ağlamaq, kədərlənmək və gözyaşı tökməklə nəzərə çarpır.

Digər tərəfdən isə insan xoş səhnələr və hadisələrlə qarşılaşdığı zaman öz sevincini sevinmək və şadlanmaqla bildirir.

Övladını və ya digər bir əzizini itirmiş ananın gözlərindəki yaş damlaları onun daxili və ruhi sarsıntısından xəbər verir. O əzizinin ölümündə dözümsüzlük göstərir və bu da ananın yaranışında Allah Taala tərəfindən ona verilmiş fitri hissdir. Bu məsələ nəinki pislənmir, hətta təriflənir və qürur doğurur.

Buna əsasən mərsiyə və rözə deməyin qaynağı insanın fitrətindən doğur və bunu inkar etmək insanın fitrətini inkar etmək deməkdir.

Məsumların (ə) hər birinin özünə məxsus bir keyfiyyəti olmuşdur ki, başqalarında bu keyfiyyət olmayıb. İmam Hüseyn (ə) da belə bir keyfiyyətə malikdir. O cümlədən bütün peyğəmbərlər və imamlar, həm onun dünyaya gəlməsindən öncə və həm də sonra onun müsibətinə göz yaşı tökmüş, bu göz yaşını özləri üçün bir fəxr saymışlar.

Biz burada Həzrət Peyğəmbər (s)-in İmam Hüseyn (ə)-a ağlaması mövzusuna toxunur və bir neçə hədisi qeyd edirik. Bu mövzuda hədislər o qədər çoxdur ki, onların hamısını bu qısa yazıda qeyd edə bilmərik. Nümunə olaraq nəql edəcəyimiz hədislərin bəzisi şiə mənbələrindən, bəziləri isə əhli sünnə məzhəbinin mötəbər mənbələrindən olacaqdır.

Şiə hədislərində həzrət Peyğəmbər (s)-in imam Hüseyn (ə)-a ağlaması

Bu barədə şiə mənbələrində çoxlu hədis nəql olunmuşdur ki, biz onların bir neçəsin qeyd edirik.

Şeyx Səduq (r) "Üyunul-əxbar ər-Riza (ə)” kitabında yazır:

... فَلَمَّا كَانَ بَعْدَ حَوْلٍ وُلِدَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) وَ جَاءَ النَّبِيُّ (صلي الله عليه و آله و سلم) فَقَالَ يَا أَسْمَاءُ هَلُمِّي ابْنِي فَدَفَعْتُهُ إِلَيْهِ فِي خِرْقَةٍ بَيْضَاءَ فَأَذَّنَ فِي أُذُنِهِ الْيُمْنَى وَ أَقَامَ فِي الْيُسْرَى وَ وَضَعَهُ فِي حَجْرِهِ فَبَكَى فَقَالَتْ أَسْمَاءُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِمَّ بُكَاؤُكَ قَالَ عَلَى ابْنِي هَذَا قُلْتُ إِنَّهُ وُلِدَ السَّاعَةَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ مِنْ بَعْدِي لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي ثُمَّ قَالَ يَا أَسْمَاءُ لَا تُخْبِرِي فَاطِمَةَ بِهَذَا فَإِنَّهَا قَرِيبَةُ عَهْدٍ بِوِلَادَتِه‏ ...

"Əsma deyir: ... Növbəti il Hüseyn (ə) dünyaya gəldi. Peyğəmbər (s) (Xanım Zəhranın (s) evinə) gəldi və dedi: -"Ey Əsma! Övladımı gətir.” Mən ağ parçaya bükülmüş Hüseyni (ə) həzrətə verdim. Peyğəmbər (s) onun sağ qulağına azan və sol qulağına iqamə dedi və onu qucağında tutub ağladı. Əsma soruşdu: -"Atam -anam sənə fəda olsun! Nə üçün ağlayırsan?” Həzrət Peyğəmbər (s) buyurdu: -"Bu övladımın halına ağlayıram!” Dedim: "O indicə dünyaya gəlib, ey Allahın Rəsulu!” Peyğəmbər (s) buyurdu: "Məndən sonra zalımlar onu öldürəcəklər (şəhid edəcəklər), Allah mənim şəfaətimi onlara nəsib etməsin!” Sonra Peyğəmbər (s) buyurdu: "Ey Əsma! Bu xəbəri (imam Hüseyn (ə)-ı öldürüləcəyini) Fatimə (s)-ya demə! Çünki o yenicə onun anası olub.”

"Uyunul-əxbar əl-Riza (ə)”, 2-ci cild, səh: 26.

Mərhum Şeyx Müfid (r) "Əl-İrşad” kitabında yazır:

عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ خَرَجَ مِنْ عِنْدِنَا ذَاتَ لَيْلَةٍ فَغَابَ عَنَّا طَوِيلًا ثُمَّ جَاءَنَا وَ هُوَ أَشْعَثُ أَغْبَرُ وَيَدُهُ مَضْمُومَةٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِي أَرَاكَ أَشْعَثَ مُغْبَرّاً فَقَالَ أُسْرِيَ بِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ إِلَى مَوْضِعٍ مِنَ الْعِرَاقِ يُقَالُ لَهُ كَرْبَلَاءُ فَرَأَيْتُ فِيهِ مَصْرَعَ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةٍ مِنْ وُلْدِي وَ أَهْلِ بَيْتِي فَلَمْ أَزَلْ أَلْتَقِطُ دِمَاءَهُمْ فِيهَا هِيَ فِي يَدِي وَ بَسَطَهَا فَقَالَ خُذِيهِ وَ احْتَفِظِي بِهِ فَأَخَذْتُهُ فَإِذَا هِيَ شِبْهُ تُرَابٍ أَحْمَرَ فَوَضَعْتُهُ فِي قَارُورَةٍ وَ شَدَدْتُ رَأْسَهَا وَ احْتَفَظْتُ بِهَا فَلَمَّا خَرَجَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) مُتَوَجِّهاً نَحْوَ أَهْلِ الْعِرَاقِ كُنْتُ أُخْرِجُ تِلْكَ الْقَارُورَةَ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ فَأَشَمُّهَا وَ أَنْظُرُ إِلَيْهَا ثُمَّ أَبْكِي لِمُصَابِهَا فَلَمَّا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ أَخْرَجْتُهَا فِي أَوَّلِ النَّهَارِ وَ هِيَ بِحَالِهَا ثُمَّ عُدْتُ إِلَيْهَا آخِرَ النَّهَارِ فَإِذَا هِيَ دَمٌ عَبِيطٌ فَضَجِجْتُ فِي بَيْتِي وَ كَظَمْتُ غَيْظِي مَخَافَةَ أَنْ يَسْمَعَ أَعْدَاؤُهُمْ بِالْمَدِينَةِ فَيُسْرِعُوا بِالشَّمَاتَةِ فَلَمْ أَزَلْ حَافِظَةً لِلْوَقْتِ وَ الْيَوْمِ حَتَّى جَاءَ النَّاعِي يَنْعَاهُ فَحُقِّقَ مَا رَأَيْتُ.

"Ümmü Sələmədən belə rəvayət olunub: "Bir gecə həzrət Peyğəmbər (s) bizdən ayrıldı və bu ayrılıq bir müddət uzandı. Bir müddət sonra qayıtdı, lakin üst-başı toza batmış və qəmli idi. Əlini-əlinin üstünə qoymuşdu. Soruşdum: "Ey Allahın Rəsulu! Sizi toza bulanmış şəkildə görürəm”?! Buyurdu: "Bu gecə məni İraqa apardılar və Kərbəla adlanan yerdə yerə endirdilər. Mən orada övladlarım və Əhli-beytimin bir dəstəsi ilə birlikdə şəhid olacaq övladım Hüseyn (ə)-ın şəhid olacağı yerini gördüm. Mən isə ardıcıl olaraq onların qanlarını (yerdən) toplayırdım. İndi də o qanlardan mənim əlimdə qalıb”.

Bu zaman Peyğəmbər (s) qanları mənə verib buyurdu: "Bu qanları saxla!" Mən qanı o Həzrətdən aldım. O qan qırmızı torpağa bənzəyirdi. Qanı bir şüşədə saxladım. İmam Hüseyn (ə) İraqa doğru hərəkət edən zaman, mən hər gün o şüşəyə baxır, onu iyləyir və onun müsibətində ağlayırdım".

Məhərrəm ayının onuncu günü çatdıqda, günün əvvəlində şüşəyə baxdım, onu əvvəlki vəziyyətində gördüm. Günün sonunda ona bir daha baxdım. Onun qəliz bir qana çevrildiyini müşahidə etdim. Birdən fəryad çəkdim. Lakin onun düşmənlərinin qorxusundan məsələni gizli saxladım. Mən həmişə intizarda idim ki, gözlənilmədən Hüseyn ibn Əli (ə)-ın qətlə yetirilməsi xəbəri Mədinədə elan olundu.

"Əl-İrşad fi mərifət hucəcillah ələl-ibad", 2-ci cild, səh: 130, "fəzailu imam əl-Husəyn və mənaqibih” fəsli.

Habelə yazır:

"وَ رَوَى السَّمَّاكُ عَنِ ابْنِ الْمُخَارِقِ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله و سلم) ذَاتَ يَوْمٍ جَالِسٌ وَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) فِي حَجْرِهِ إِذْ هَمَلَتْ عَيْنَاهُ بِالدُّمُوعِ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَاكَ تَبْكِي جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ جَاءَنِي جَبْرَئِيلُ (عليه السلام) فَعَزَّانِي بِابْنِيَ الْحُسَيْنِ وَ أَخْبَرَنِي أَنَّ طَائِفَةً مِنْ أُمَّتِي سَتَقْتُلُهُ لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي‏."

"Səmak ibn əl-Məxariqdən rəvayət olunur ki, Ümmi Sələmə dedi:

-Günlərin birində Həzrət Rəsulullah (s) əyləşmişdi. Hüseyn (ə) də onun ətəyində idi. Bu zaman gözlənilmədən Peyğəmbər (s)-in gözləri yaşla doldu. Ərz etdim:

-Ey Allahın rəsulu, səni ağlayan halda görürəm. Buyurdu:

-Cəbrəil mənim yanıma gəldi və mənə oğlum Hüseyn (ə)-a görə təsliyət dedi. Mənə xəbər verdi ki, mənim ümmətimdən bir dəstə onu öldürəcəklər, Allah onları mənim şəfaətimdən məhrum edəcəkdir.”

"Əl-İrşad fi mərifət hucəcillah ələl-ibad", 2-ci cild, səh: 130, "fəzailu imam əl-Husəyn və mənaqibih" fəsli.

Əhli sünnə rəvayətlərində Peyğəmbər (s)-in imam Hüseyn (ə)-a ağlaması

Əhli sünnə alimlərindən olan Hakim Nişaburi "əl-Mustədrək ələs-səhihəyn" kitabında yazır:

"( أخبرنا ) أبو عبد الله محمد بن علي الجوهري ببغداد ثنا أبو الأحوص محمد بن الهيثم القاضي ثنا محمد بن مصعب ثنا الأوزاعي عن أبي عمار شداد بن عبد الله عَنْ أُمِّ الْفَضْلِ بِنْتِ الْحَارِثِ أَنَّهَا دَخَلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ رَأَيْتُ اللَّيْلَةَ حُلْماً مُنْكَراً قَالَ وَ مَا هُوَ قَالَتْ إِنَّهُ شَدِيدٌ قَالَ مَا هُوَ قَالَتْ رَأَيْتُ كَأَنَّ قِطْعَةً مِنْ جَسَدِكَ قُطِعَتْ وَ وُضِعَتْ فِي حَجْرِي فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) خَيْراً رَأَيْتِ تَلِدُ فَاطِمَةُ غُلَاماً فَيَكُونُ فِي حَجْرِكِ فَوَلَدَتْ فَاطِمَةُ الْحُسَيْنَ (عليه السلام) فَقَالَتْ وَ كَانَ فِي حَجْرِي كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) فَدَخَلْتُ بِهِ يَوْماً عَلَى النَّبِيِّ ص فَوَضَعْتُهُ فِي حَجْرِهِ ثُمَّ حَانَتْ مِنِّي الْتِفَاتَةٌ فَإِذَا عَيْنَا رَسُولِ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) تُهْرَاقَانِ بِالدُّمُوعِ فَقُلْتُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لَكَ قَالَ أَتَانِي جَبْرَئِيلُ (عليه السلام) فَأَخْبَرَنِي أَنَّ أُمَّتِي سَتَقْتُلُ ابْنِي هَذَا وَ أَتَانِي بِتُرْبَةٍ مِنْ تُرْبَتِهِ حَمْرَاء ."

"Harisin qızı Ümmul-fəzl bir gün Rəsulullah (s)-in hüzuruna gəldi və dedi: Dünən gecə qorxulu yuxu görmüşəm. Həzrət buyurdu: -Gördüyün yuxunu danış. Dedi: -Çox qəribə yuxudur. Peyğəmbər (s) buyurdu: -Hər halda yuxunu danış. Dedi: -Yuxuda gördüm ki, sanki sizin bədəninizdən bir hissə qopmuş və mənim ətəyimə düşmüşdür. Allah Rəsulu (s) buyurdu: -Çox yaxşı yuxu görmüsən. Tezliklə Fatimə (s)-in uşağı dünyaya gələcək və o uşaq sənin ətəyində oturacaq. Elə ki, Hüseyn (ə) dünyaya gəldi, mən o həzrəti qucağıma aldıım.

Bir gün Hüseyn (ə) mənim qucağımda olan zaman, Allah Rəsulunun (s) yanına getdim. Həzrət Hüseynə bir nəzər saldı və gözləri yaşla doldu. Ərz etdim: -Atam, anam sizə fəda olsun, niyə ağladınız? Buyurdu: -İndicə Cəbrail mənə nazil oldu və xəbər verdi ki, mənim ümmətim tezliklə mənim bu övladımı şəhid edəcəklər və mənə onun qırmızı torpağından bir ovuc gətirdi.”

"Əl-Mustədrək", müəllif Hakimi Nişaburi, 3-cü cild, səh: 176 və 177; "Tarixul mədinətud Dəməşq", müəllif İbn Əsakir, 14-cü cild, səh: 196 və 197. "Əl-Bidayə vən-nihayə", müəllif İbn Kəsir, 6-cı cild, səh: 258 və başqa mənbələr.

Hakimi Nişaburi hədisi nəql etdikdən sonra deyir:

"هذا حديث صحيح على شرط الشيخين ولم يخرجاه."

"Bu şeyxeynin (Buxari və Müslimin) şərtlərinə əsasən səhih hədisdir, amma onlar bunu nəql etməmişlər.”

Başqa bir yerdə yazır:

" أخبرناه أبو الحسين علي بن عبد الرحمن الشيباني بالكوفة ثنا أحمد بن حازم الغفاري ثنا خالد بن مخلد القطواني قال حدثني موسى بن يعقوب الزمعي أخبرني هاشم بن هاشم بن عتبة بن أبي وقاص عن عبد الله بن وهب بن زمعة قال أخبرتني أم سلمة رضي الله عنها ان رسول الله صلى الله عليه وآله اضطجع ذات ليلة للنوم فاستيقظ وهو حائر ثم اضطجع فرقد ثم استيقظ وهو حائر دون ما رأيت به المرة الأولى ثم اضطجع فاستيقظ وفي يده تربة حمراء يقبلها فقلت ما هذه التربة يا رسول الله قال أخبرني جبريل (عليه الصلاة والسلام) ان هذا يقتل بأرض العراق للحسين فقلت لجبريل أرني تربة الأرض التي يقتل بها فهذه تربتها هذ حديث صحيح على شرط الشيخين ولم يخرجاه."

"Abdullah ibn Zəmə deyib: Ümmü Sələmə mənə xəbər verdi ki, gecələrin birində Allahın Rəsulu (s) yatmışdı. Birdən iztirablı və nigaran halda yuxudan oyandı. Yenidən uzandı və gözünü yuxu apardı. Çox çəkmədi ki, yenidən yuxudan oyandı. Belə ki, iztirabı birinci dəfədən daha az nəzərə çarpırdı. Yenidən uzandı, yuxuya getdi və oyananda əlində bir qədər qırmızı torpaq var idi, onu iyləyir və öpürdü! Ərz etdim: Ey Allahın Rəsulu! Bu türbət nədir? Cavabında buyurdu: Cəbrail mənə xəbər verdi ki, Hüseyni İraq məmləkətində şəhadətə yetirəcəklər. Cəbraildən istədim ki, onun şəhadətə çatacağı məmləkətin torpağından mənə göstərsin. Bu torpaq həmin torpaqdır.”

"Əl-Mustədrək", 4-cü cild, səh: 398.

Hakim Nişaburi deyir:

"Bu, şeyxeynin (Buxari və Müslimin) şərtlərinə əsasən səhih hədisdir, amma onlar bunu nəql etməmişlər.”

Habelə Təbərani "Möcəmul-kəbir", Heysəmi "Məcməuz-zəvaid" və Muttəqi Hindi "Kənzul-ummal" kitabında yazırlar:

"وعن أم سلمة قالت كان رسول الله صلى الله عليه وسلم جالسا ذات يوم في بيتي قال لا يدخل على أحد فانتظرت فدخل الحسين فسمعت نشيج رسول الله صلى الله عليه وسلم يبكى فأطلت فإذا حسين في حجره والنبي صلى الله عليه وسلم يمسح جبينه وهو يبكي فقلت والله ما علمت حين دخل فقال إن جبريل عليه السلام كان معنا في البيت قال أفتحبه قلت أما في الدنيا فنعم قال إن أمتك ستقتل هذا بأرض يقال لها كربلاء فتناول جبريل من تربتها فأراها النبي صلى الله عليه وسلم فلما أحيط بحسين حين قتل قال ما اسم هذه الأرض قالوا كربلاء فقال صدق الله ورسوله كرب وبلاء ، وفى رواية صدق رسول الله صلى الله عليه وسلم أرض كرب وبلاء."

"Ümmü Sələmənin belə dediyi nəql olunub: Günlərin birində Peyğəmbər (s) mənim evimdə idi və mənə buyurdu: Ehtiyatlı ol ki, heç kəs mənim yanıma gəlməsin. Mən diqqətli idim, birdən Hüseyn (ə) daxil oldu və Allah Rəsulunun ağlamaq səsi qulağıma gəldi. Gördüm ki, Hüseyn (ə) Peyğəmbər (s)-in ətəyində, ya da onun kənarındadır. Həzrət Rəsulullah (s) da ağlayaraq əlini onun başına çəkirdi. Üzr istədim və dedim: And olsun Allaha! Mən onun otağa girməsini hiss etmədim. Allah Rəsulu (s) buyurdu: Cəbrail burada idi, elə ki, Hüseyni (ə) gördü, soruşdu: -Onu sevirsənmi? Cavabında dedim: -Bəli! Cəbrail dedi: -Sənin ümmətin onu Kərbəla adlı bir yerdə şəhid edəcəklər.

Ümmü Sələmə deyir: Sonra Cəbrail Kərbəla torpağından bir ovuc götürdü və Həzrət Peyğəmbərə (s) göstərdi. Düşmən qoşunu Hüseyni (ə) mühasirəyə alan və onu şəhadətə çatdırmaq istədikləri zaman, soruşdu: -Bu yerin adı nədir? Dedilər: -Kərbəla. Hüseyn (ə) buyurdu: -Allah və Onun Rəsulu (s) düz buyurmuşlar: "Kərb" (qüssə), və "bəla". Başqa bir rəvayətdə isə belə deyilir: -Allahın Rəsulu (s) düz buyurmuşdur: "Kərb" (qüssə), və "bəla".

"Mucəmul-kəbir", müəllif Təbərani, 23-cü cild, səh: 289, 290. "Məcməuz-zəvaid", müəllif Heysəmi, 9-cu cild, səh: 188, 189 və "Kənzul-ummal", müəllif Muttəqi Hindi, 13-cü cild, səh: 656, 657 və başqa mənbələr.

Heysəmi bu hədisi nəql etdikdən sonra deyir:

"رواه الطبراني بأسانيد ورجال أحدها ثقات."

"Təbərani bunu müxtəlif sənədlərlə rəvayət etmişdir ki, onlardan birinin raviləri mötəbərdir".

Habelə Heysəmi "Məcmuz-zəvaid", İbn Əsakir "Tarixul mədinətud-Dəməşq", Məzzi "Təhzibkul-kəmal" və İbn Həcər Əsqəlani "Təhzibət-təhzib" kitabında yazırlar:

"عن أم سلمة قالت كان الحسن والحسين يلعبان بين يدي رسول الله صلى الله عليه وسلم في بيتي فنزل جبريل فقال يا محمد إن أمتك تقتل ابنك هذا من بعدك وأومأ بيده إلى الحسين فبكى رسول الله صلى الله عليه وسلم وضمه إلى صدره ثم قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أم سلمة وديعة عندك هذه التربة فشمها رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال ويح وكرب وبلاء قالت وقال رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أم سلمة إذا تحولت هذه التربة دما فاعلمي أن ابني قد قتل قال فجعلتها أم سلمة في قارورة ثم جعلت تنظر إليها كل يوم وتقول إن يوما تحولين دما ليوم عظيم."

"Ümmü Sələmənin belə dediyi nəql olunub: -"Həsən və Hüseyn (ə) mənim evimdə, Allah Rəsulunun (s) qarşısında oynayırdılar. Bu zaman Cəbrail nazil oldu və dedi: -"Ey Məhəmməd (s)! Sənin vəfatından sonra ümmətin bu övladını (Hüseynə (ə) işarə etdi) şəhid edəcəklər". Allah Rəsulu (s) ağladı və Hüseyni (ə) bağrına basdı. Sonra Allah Rəsulu (s) Cəbrailin Hüseynin (ə) pak məzarından gətirdiyi türbəti əlində tutdu, iylədi və buyurdu: -"Ondan "kərb" (qüssə) və "bəla" iyi gəlir". Sonra o torpağı Ümmü Sələməyə verdi və buyurdu: -"Ey Ümmü Sələmə! Diqqətli ol və bil ki, bu torpaq qana çevrilən zaman övladım Hüseyn (ə) şəhid edilmiş olacaq".

Ümmü Sələmə türbəti bir şüşəyə tökdü. Hər gün o türbətə baxır və deyirdi: -"Ey torpaq! Sənin qana çevriləcəyin gün çox əzəmətli gün olacaqdır".

"Təhzibut-təhzib", müəllif İbn Həcər, 2-ci cild, səh: 300-301; "Təhzibəl-kəmal", müəllif Məzzi, 6-cı cild, səh: 408-409; "Tarixul mədinətyd Dəməşq", müəllif İbn Əsakir, 14-cü cild, səh: 192-193, "Tərcumətu imam Husəyn (ə)", müəllif İbn Əsakir, səh: 252-253 və "Məcməuz-zəvaid", müəllif Heysəmi, 9-cu cild, səh: 189 və başqa mənbələr.

İbn Həcər Əsqəlani bu hədisi nəql etdikdən sonra deyir:

"و فى الباب عن عائشة و زينب بنت جحش و أم الفضل بنت الحارث و أبى أمامة و أنس بن الحارث و غيرهم‏."

"Bu barədə Aişə, Zeynəb bint Cəhş, Haris qızı Ummu -Fəzl, Əbu-Əmamə, Ənəs ibn Haris və başqalarından da rəvayətlər nəql olunmuşdur.”

Heysəmi başqa bir rəvayətdə yazır:

"عن أبي أمامة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لنسائه لا تبكوا هذا الصبي يعنى حسينا قال وكان يوم أم سلمة فنزل جبريل فدخل رسول الله صلى الله عليه وسلم الداخل وقال لام سلمة لا تدعي أحدا أن يدخل على فجاء الحسين فلما نظر إلى النبي صلى الله عليه وسلم في البيت أراد أن يدخل فأخذته أم سلمة فاحتضنته وجعلت تناغيه وتسكنه فلما اشتد في البكاء خلت عنه فدخل حتى جلس في حجر النبي صلى الله عليه وسلم فقال جبريل للنبي صلى الله عليه وسلم إن أمتك ستقتل ابنك هذا فقال النبي صلى الله عليه وسلم يقتلونه وهم مؤمنون بي قال نعم يقتلونه فتناول جبريل تربة فقال بمكان كذا وكذا فخرج رسول الله صلى الله عليه وسلم قد احتضن حسينا كاسف البال مغموما فظنت أم سلمة أنه غضب من دخول الصبي عليه فقالت يا نبي الله جعلت لك الفداء انك قلت لنا لا تبكوا هذا الصبي وأمرتني ان لا أدع أحدا يدخل عليك فجاء فخليت عنه فلم يرد عليها فخرج إلى أصحابه وهم جلوس فقال إن أمتي يقتلون هذا."

"Əbu Əmamədən nəql olunub ki, Allahın Rəsulu (s) öz xanımlarına buyurdu: "Diqqətli olun ki, mənim Hüseynimi (ə) ağladacaq bir iş görməyin!" Peyğəmbər (s) Ümmü Sələmənin evində olan gün Cəbrail nazil oldu. Həzrət Rəsulullah (s) otağa getdi və Ümmü Sələməyə tapşırdı ki, diqqət et ki, otağa kimsə daxil olmasın. Hüseyn (ə) gəldi. Gözləri Allah Rəsuluna (s) sataşan kimi, onun olduğu otağa girmək istədi. Ümmü Sələmə onu tutdu və sinəsinə sıxdı. İmam Hüseyn (ə) ağladı. Ümmü Sələmə onu ağlamaqdan yayındırmaq istəyirdi. Amma Hüseynin (ə) ağlaması möhkəmləndi. Ümmü Sələmə onu buraxdı. O Rəsulullahın (s) olduğu otağa daxil oldu və Peyğəmbərin qucağında oturdu.

Cəbrail Allah Rəsuluna (s) xəbər verdi ki, yaxın gələcəkdə sənin ümmətin bu övladını şəhid edəcəklər. Allah Rəsulu Cəbrailin sözündən təəccübləndi və buyurdu: "Onlar mənə imanlı olduqları halda mənim övladımı şəhid edəcəklər?!" Cəbrail dedi: "Bəli! Onlar onu şəhid edəcəklər!"

Cəbrail Peyğəmbərə (s) bir ovuc torpaq verdi və dedi: "Bu torpaq (Hüseynin) şəhid olacağı yerin torpağıdır!"

Allah Rəsulu (s) çox qəmli halda Hüseyni (ə) qucağına aldı və evdən çıxdı. Ümmü Sələmə deyir: Belə düşündüm ki, Hüseynə (ə) evə girməsi üçün icazə verdiyimə görə narahat olmuşdur. Elə buna görə də ərz etdim: "Ey Allahın Peyğəmbəri (s)! Canım sizə fəda olsun. Siz özünüz bizə tövsiyə etmişdiniz ki, mənim Hüseynimi (ə) ağladacaq bir iş görməyin. Digər tərəfdən göstəriş vermişdiniz ki, kimsənin sizin yanınıza gəlməsinə icazə verməyim. Axır ki, Hüseynə (ə) icazə verməkdən başqa çarəm qalmadı". Peyğəmbər (s) öz səhabələrinin yanına çatana qədər heç nə demədi. Onlar bir yerdə oturmuşdular. Həzrət buyurdu: -"Mənim ümmətim bu övladımı şəhid edəcəklər...”

"Məcməuz-zəvaid", 9-cu cild, səh: 189; "Möcəmul-kəbir", müəllif Təbərani, 8-ci cild, səh: 285-286; "Tarixul mədinətud Dəməşq", 14-cü cild, səh: 190-191; "Tərcəmətu imam Husəyn (ə)", səh: 245-246 və başqa mənbələr.

 islammaarifinde.com