Cümə günü, 2024-03-29, 3:52 PM
Allahın Peyğəmbəri (s): «Zirəklərin ən zirəyi günahlardan çəkinmək, axmaqların ən axmağı isə günah işlər görməkdir»
Main » Files » Əhli-Bəyt » İmam Hüseyn (ə)

HÜSEYNin QANI ALTI AYLIQ ŞƏHİD
2012-12-03, 6:41 PM
HÜSEYNin QANI

ALTI AYLIQ ŞƏHİD

Səhərin erkən saatlarında başlayan qanlı müqavimət, artıq yerini sükunətə buraxmışdı. Quru səhrada minlərlə şəxsiyyət düşmən ordusu qarşısında yaransız qalan Hüseyn (ə.s), fəryadına hələ bir cavab ala bilmiş də deyildi. Həyata qarşı dəqiqə dəqiqə xariciləşir, sanki yeni bir dünyayla tanış olurdu. Bir an üçün köhnəyə dönmüş; çəkdiyi çətinlikləri, daddığı ağrıları tək-tək nəzərdən keçirirdi:

Ceddi Rəsulu Əkrəmin (s. a. a) rihleti və onun ardından anası Fatimənin (s. a) bitmək bilməyən əziyyətlər zənciri, çəkdiyi iztirab və işgəncələr; atası Hz. Əliyə (ə.s) edilən zülmlər və onun qəmli sonu; qardaşı Həsənin (ə.s) Müaviyə qarşısında səbri və o lənətlənmiş tərəfindən şəhid edilişi və bir də bu ağrılara əlavə olaraq Kərbəla faciəsi..

Bütün bu əziyyətlər Hüseyn (ə.s) üçün hörülmüş, onun üçün təqdir edilmişdi. Bu uca şəxsiyyət, Rəsulu Əkrəmin "Yaxşısı da var, pisi de"‌ şəklində bəyanlarda olduğu səhabələr və təbiinin arasındakı "iyi"‌ olaraq tanınan "pislər"‌ sinifinin qurbanı olmuş, bütün Əhli Beyt kimi, o da bunun cəfasını çəkmişdi.

Artıq Hüseyni çadırlarda Hüseyndən (ə.s) başqa döyüşə biləcək kimsə qalmamışdı. Vəfalı dostların bütünü, az əvvəl arxa arxaya eşq diyarına doğru süzülmüşlər idi çünki. Hüseyn yavaş yavaş çadırlara doğru gedərkən Əhli Beyt xatunlarına səslənirdi:
-Ey Sakinə, ey Fatimə və ey Zeynəb! Allahın salamı sizə və yanınızdakı digər Əhli Beytimə olsun. Bu, mənim sizə olan son salamım, sizinlə son görüşməmdir. Biləsiniz ki, artıq hüzn dəftəri sizə yeni yeni səhifələr açacaq, kədər sizə daha da yaxınlaşacaq!..

İmam, daha çox dözə bilməmiş, ağlamaya başlamışdı son sözlərindən sonra. Bu sözlər, eyni zamanda onun qəmli sonunun da xəbərçisi idi. Gözyaşları Kərbəla səhrasında itib gedərkən hər kəs susmuşdu indi.

Nə var ki bu susqunluq çox sürməmişdi. Qəhqəhələr, küfrlər və nərələr... Az əvvəlki səssizlik, düşmən əsgərlərinin bu çirkin qışqırıqlarıyla təkrar pozulmuşdu.

Onların bu çirkin hücumları Kərbəlanı əhatə etmişkən Hüseyn (ə.s) çadırların dərhal önlərində toplanan bir neçə şəhidin yanı başında idi. Buruk bir dillə, onların hüzurunda fəryadını təzələyirdi:

-Mənə kömək edəcək kimsə yoxmu?

Bu cümlənin dərhal ardından gözyaşlarına mane ola bilməyib ağlamaya başladı:

-Abbas, Müslim, Qasim!.. Haradasınız? Niyə Hüseynə cavab vermirsiniz? Siz deyil idinizmi bir seslenişime min can verən fədailər, indi nə oldu da cavab vermirsiniz mənə?

İmam, Allaha şikayətini belə dilə gətirməyə, ağrısını belə dindirməyə çalışırdı. Yaranlarının, biricik balalarının və can dostu yaxınlarının cansız bədənləri onu çox kədərləndirmiş, kədərə qərq etmişdi çünki.

O, indi öz çadırına yönəlmiş, Əhli Beytinə xəbərdarlıqlarda olurdu:

-Gördüyünüz və görəcəyiniz cəfalar qarşısında səbr edin. Yüksək səslə ağlamanın. Düşmən səsinizi  eşidib də sevinməsin əsla!

Sonra, bacısı Zeynəbə döndü:
-Xatırlayırsanmı; sənə  həmişə dərdim "Sonsuz həyat sahibi tək Allah'tır"‌ deyə. Ey qardaşım! Məndən sonra qadınlar və uşaqlar sənə əmanət!

Zeynəb ağlamaya başladı. Qızı Sakinə də... Onlar, Hüseynin meydana çıxdıqdan sonra bir daha geri dönməyəcəyini çox yaxşı bilirdilər. Onun da digər şəhidlər kimi paramparça ediləcəyini, atların altında lime lime ediləcəyini və şahidlik şərbətini içib sonsuz diyara doğru uçub gedəcəyini bilirdilər. Bu ayrılıq atəşi onları tamamilə kədərə qərq etmişdi. İndi hər üçü də ağlayırdı. Hüseyn (ə.s) içindəki iztirabı beytlərə tökərək qızı Sakinəyə səsləndi:

Məndən sonra çox ağlayacaqsan qızım

İztirabın artacaq, kədər sahibi olacaqsan

Amma heç olmasa həyatda olduğum

Və səni görə bildiyim müddətcə

Yaş gözlərinlə yandırma ürəyimi!

Həsrət gözyaşlarını indidən axıtma!

Əgər cansız bədənim yerə düşər də

Yapışacaq heç bir budağım qalmazsa

Ey gözəl qızım mənim!

İşdə o zaman sarılar, şəbəkələrsən mənə!..

Vidalaşmaq üçün sırada ən kiçik balası Əli vardı. Kərbəlanın ən kiçik qəhrəmanı Əli Asgardan da vidalaşmaq istəyirdi şəhidlər serveri.

Zeynəbə dönərək kiçik balasını istədi:

-Ey mənim vəfalı qardaşım; qundaqdakı balamı gətir mənə, könülüm onunla da vidalaşmaq istər!

Bir müddət sonra Əli Əsgar da gətirildi. Qızğın günəşə qarşı gözlərini möhkəm-möhkəm bağlayan kiçik bala, susuzluqdan az qala  qurumaq üzrə idi. Hüseyn, balasının quruyan dodaqlarına son dəfə isti bir busa etdi. Ancaq ürəyi onun acı fəryadına  dözə bilmirdi. Kiçik balanı havaya qaldırıb Kufəlilərə səsləndi:
-Ey Yezidin tərəfdaşları! Sizin gözünüzdə mən zalım və dindən çıxmış biri də olsam heç olmasa bu günahsız uşağa Məhəmmədin (s. a. a) dini xatirinə su verin!

O sırada Kufə ordusu içərisində Harmile b. Kamil adlı bir oxçu da onları hiyləgərcə izləyir, şeytanı planlar quruyurdu. Xüsusi olaraq hazırladığı üç başlı çəngəlli oxu torbasından çıxarıb nəşrə yerləşdirərək kiçik balanı nişan aldı.

Qısa bir müddət sonra ox nəşrdən çıxmışdı belə... Hüseynin vida öpüşü hələ istiliyini itirməmişkən Əli Minimumun narın bədəni bir anda sarsılmış, dümağ qundağı bu oxla al  qanlara bulanmışdı.

Əli Asgar atasının əlində can verərkən düşmən  tərəflərindən yüksələn sevinc qışqırıqları daha da çoxalmışdı. Kiçik bala, boyununa batan oxla birlikdə atasının qucağından bibisi Zeynəbin qucağına daşındı. Hüseyn, ovuclarına dolan qırmızı qanları səmaya saçarkən bir tərəfdən də qışqırırdı:

-Müsibət nə növdən olursa olsun, dözümü mənim üçün o cür asandır. Şübhə yox ki Allah, məni görmədə, bilmededir!..

Hüseynin Qanı / Mətn/mətin ATAM


Category: İmam Hüseyn (ə) | Added by: Ənfal
Views: 1785 | Downloads: 0 | Rating: 0.0/0
Total comments: 0
Yalnız qeydiyyatdan keçmiş istifadəçilər şərhləri əlavə edə bilər.
[ Registration | Login ]